http://athens.indymedia.org
Γράμμα του αγωνιστή Timo Behrendt (συλληφθέντα στις 20/02 στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια των φοιτητικών κινητοποιήσεων) που βρίσκεται προφυλακισμένος στις δικαστικές φυλακές Διαβατών (Θεσσαλονίκη)
ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ Η ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ
Οι ελληνικές φυλακές είναι γεμάτες, το κράτος χτίζει με μεγάλη πίεση καινούριες, η καθημερινότητα των κρατουμένων είναι χαραγμένη από βία, άδικη μεταχείριση από τη πλευρά των δεσμοφυλάκων και απελπισία. Η αιτία όμως για αυτό δεν είναι η εγκληματικότητα. Η πραγματικότητα της ελληνικής δικαιοσύνης στέκεται σαν μαύρο σύννεφο πάνω από τη δημοκρατία της και το κράτος δικαίου. Οι αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων διακατέχονται από αυθαιρεσία, ατεκμηρίωτες διαδικασίες και ρατσισμό.
Η τελευταία προφυλάκιση ενός φοιτητή, του οποίου η αθωότητα μπορούσε ξεκάθαρα να αποδειχθεί, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας δικαιοσύνης της οποίας οι διαδικασίες βασίζονται πάνω σε εικασίες και ισχυρισμούς. Το τεκμήριο αθωότητας δεν φαίνεται να λαμβάνεται καθόλου υπόψη εδώ, γεγονός το οποίο πλήττει ιδιαίτερα ανθρώπους αλβανικής καταγωγής. Η διαδικασία της εξέτασης των αιτήσεων αποφυλάκισης, που συχνά περιλαμβάνει περισσότερες από μία συνεδριάσεις, καταντά σε φάρσα καθώς οι ανακριτές εναρμονίζονται με τις συστάσεις της αστυνομίας και τις επιβάλλουν. Η απόφαση για προφυλάκιση βασίζεται περισσότερο στις καταθέσεις αστυνομικών παρά σε πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία. Πολυάριθμες δίκες διεξάγονται αποκλειστικά βάσει καταθέσεων μαρτύρων. Το άρθρο 24 του νόμου περί ναρκωτικών,(1) χρησιμοποιείται ευρύτατα από την αστυνομία για να ασκήσει πίεση στους κατηγορούμενους και να τους παρασύρει να καταδώσουν κάποιον στις αρχές προκειμένου να αποφύγουν την 18μηνη προφυλάκιση.
Καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια αρχή η οποία να μπορεί να βάλει τέλος στις πολυήμερες, βίαιες ανακρίσεις, θα πρέπει να αμφισβητείται η εγκυρότητα των όποιων διαδικασιών βασίζονται πάνω σε μαρτυρίες. Ο συνδυασμός της εναλλαγής των βασανιστηρίων, του άρθρου 24 και της 18μηνης κράτησης και της αποδοχής αυτού του είδους καταθέσεων από τους δικαστές, αποδεικνύει ,ολοφάνερα, ότι πρόκειται για μεθοδευμένη σκοπιμότητα και νομική αυθαιρεσία. Εκτός από αυτό, μεγάλο μέρος των κατηγορούμενων δεν γνωρίζει την ελληνική γλώσσα, οπότε - μαζί με το γεγονός ότι δεν τους παρέχεται καλή μετάφραση - δεν είναι σε θέση να προβούν σε μια σωστή υπεράσπιση... Ακολουθούν καταδίκες με δρακόντειες ποινές, οι οποίες φαίνεται να σχετίζονται άμεσα με την κατοχή υπηκοότητας συγκεκριμένης χώρας. Κατ' αυτόν τον τρόπο οι ποινές των κρατουμένων από την Αλβανία είναι στατιστικά κατά ένα τρίτο μεγαλύτερες από ότι αυτές των ελλήνων (πεντέμιση χρόνια για 4 γραμμάρια ουσίας ,για να αναφέρω ένα παράδειγμα όπου είναι φανερό ότι πρόκειται για προσωπική χρήση και που για ένα έλληνα η ποινή θα ήταν εξαγοράσιμη). Σύμφωνα με τα όσα έχω παρατηρήσει, το ένα τρίτο όσων μεταφέρονται από τα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων στα σωφρονιστικά καταστήματα, φέρουν φανερούς τραυματισμούς. Τα δύο τρίτα εξ αυτών προέρχονται από την Αλβανία.
Από την πλευρά της Ε.Ε. καταβάλλεται για κάθε ένα κρατούμενο ένα συγκεκριμένο ποσό χρημάτων για τα έξοδα της κράτησής του, το οποίο έχει μετατρέψει τις φυλακές, κυριολεκτικά, σε μηχανές εκμετάλλευσης. Αντί των 6 τετραγωνικών μέτρων που πρέπει να παρέχονται σε κάθε κρατούμενο, στην πραγματικότητα ο χώρος που τους αναλογεί είναι 1-1,5 τ.μ.. Αυτό σημαίνει ότι στον χώρο που προβλέπεται για ένα κρατούμενο, καταφτάνουν στο εξαπλάσιο τα χρήματα από την Ε.Ε. Πολλές δουλειές που προκύπτουν πραγματοποιούνται από τους κρατούμενους. Αντί, όμως, να πληρώνονται για αυτές, τους παρουσιάζεται ως αντάλλαγμα μια ενδεχόμενη προοπτική για μείωση του χρόνου εγκλεισμού. Τα προβλεπόμενα από το νόμο ωράρια για τον προαυλισμό δεν τηρούνται λόγω έλλειψης προσωπικού (ανά 300 φυλακισμένους αναλογούν 3 δεσμοφύλακες), οπότε καταστρατηγείται και το δικαίωμα για επικοινωνία με συγγενείς και φίλους μέσω τηλεφώνου. Τα αναλώσιμα που παραγγέλνονται εβδομαδιαία, αγοράζονται για κάθε κρατούμενο εις διπλούν ή τριπλούν και ας έχουν παραγγελθεί μόνο μία φορά. Επιπλέον, τα απορρυπαντικά και τα σαμπουάν παραδίδονται ανοιγμένα σε μια πλαστική σακούλα, με αποτέλεσμα πολλά να μην μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν. Αυτή η πρακτική δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε ένα συμπέρασμα. Ότι τα προϊόντα αγοράζονται σε μεγάλη ποσότητα σε τιμή χονδρικής και μετά γίνεται προσπάθεια να πουληθούν όσο το δυνατόν συντομότερα και πιο κερδοφόρα στους κρατούμενους, σε τιμή λιανικής εννοείται. Τέλος, να μην ξεχάσω να αναφέρω την "επιχείρηση" με τις τηλεκάρτες. Στις φυλακές Διαβατών, για παράδειγμα, πωλούνται στους κρατούμενους μόνο τηλεκάρτες των 4 ευρώ. Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι τηλεκάρτες των 10 ευρώ πιστώνουν και 1 ευρώ δωρεάν χρόνου ομιλίας, το κέρδος που αποφέρει στους διαχειριστές αυτή η πρακτική είναι σημαντικό, καθώς οι κρατούμενοι αναγκάζονται να αγοράσουν περισσότερες τηλεκάρτες. Που να παραμένουν άραγε όλα αυτά τα χρήματα;!
Εάν κάποιος κρατούμενος προσπαθήσει να αναδείξει τις συνθήκες που επικρατούν στη φυλακή και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, του επιβάλλεται εντελώς αυθαίρετα και δίχως αποδεικτικά στοιχεία το περίφημο "πειθαρχείο" (απομόνωση) και ακολουθεί η πρόθυμη καταδίκη από τα δικαστικά συμβούλια για έκτιση πειθαρχικής ποινής, που σημαίνει 2 χρόνια επιπλέον εγκλεισμού. Εάν, δηλαδή, κάποιος δεν ενσωματωθεί στη λογική εκμετάλλευσης των αρχών, θεωρείται ανεπιθύμητο μέλος αυτής της "κοινότητας" και υπάρχει η δυνατότητα από τις αρχές να επιμηκύνουν τον χρόνο εγκλεισμού του απεριόριστα - τόσο απλά γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ευρώπη. Τις περισσότερες φορές του δίνουν και ένα δωράκι-μπόνους: την μεταγωγή του σε άλλη φυλακή, το οποίο σημαίνει άλλα δύο χρόνια επιπρόσθετης φυλάκισης. Τα 4 άρθρα του σωφρονιστικού κώδικα 68, 69, 70 και 71 - που αναφέρονται στα πειθαρχικά παραπτώματα, τις ποινές που αυτά επιφέρουν, τα πειθαρχικά όργανα και την διαδικασία - αποτελούν "επιτεύγματα" της δεκαετίας του '90 για να δοθεί, μέσω εκφοβισμού, ένα τέλος στα συνεχή ξεσπάσματα εξεγέρσεων στις ελληνικές φυλακές. Ειδικότερα, στις 01/06/1996 η πειθαρχική ποινή μετατράπηκε από έναν υπουργό, ονόματι Βαγγέλη Γιαννόπουλο, σε μη εξαγοράσιμη πλέον ποινή φυλάκισης (κάθειρξη). Κατ' αυτόν τον τρόπο το μήνυμα διατυπώνεται με σαφήνεια. Όποιος φεύγει (ποινή ενός χρόνου για πλημμέλημα-εξαγοράσιμη για 3000 ευρώ) δεν κοστίζει στις αρχές όσο κάποιος που παλεύει για τα δικαιώματά του και ο οποίος ενδεχομένως ενθαρρύνει και άλλους να κάνουν το ίδιο. Είναι απερίγραπτη η αδικία που υφίστανται όσοι κρατούμενοι έχουν καταδικαστεί σε επιπρόσθετη πολυετή έκτιση ποινής φυλάκισης, επειδή απλά και μόνο δεν θέλουν να υπόκεινται στους συνεχείς εξευτελισμούς και διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Απαιτούμε:
- να καταργηθούν άμεσα οι πειθαρχικές ποινές που επιμηκύνουν το χρόνο εγκλεισμού και οι οποίες ακολουθούν την απομόνωση (πειθαρχείο) που ήδη από μόνη της αποτελεί σοβαρή ποινή.
- να σταματήσουν άμεσα οι (πειθαρχικές) μεταγωγές σε άλλες φυλακές.
- να αποκατασταθούν σε όλους τους κρατούμενους οι ζημιές στα δόντια που τους προκάλεσε η αστυνομία κατά τη διάρκεια της ανάκρισης χτυπώντας τους συστηματικά.
- άμεση απελευθέρωση όσων καταδικάστηκαν αποκλειστικά βάσει μαρτυριών - οι καταθέσεις των μαρτύρων και τα κριτήρια δεν στέκουν
- τη δυνατότητα για αναστολή μετά από 3/7 εκτιθείσας ποινής φυλάκισης
- να μειωθεί στα 12 χρόνια έκτισης ποινής η ισόβια κάθειρξη
- να είναι σεβαστά τα δικαιώματα των φυλακισθέντων
Timo Behrendt σε συνεργασία με άλλους κρατούμενους στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης
29/05/2007
(1) Σύμφωνα με το νόμο περί ναρκωτικών, "εγγυάται" η αναστολή εκτέλεσης ποινής αν ο κατηγορούμενος συντελέσει «με δική του πρωτοβουλία κατά τρόπο ουσιώδη, πριν τη καταδίκη του, στην ανακάλυψη ή εξάρθρωση συμμορίας ή στη σύλληψη και παραπομπή προσώπων που επιδίδονται στην τέλεση [αξιόποινων] πράξεων».
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=724387
ΑΡΧΕΙΟ
