ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/12/2008
ΙΩΑΝΝΑ ΣΩΤΗΡΧΟΥ
Για Γκουαντάναμο μιλούν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι
«Το Γκουαντάναμο δεν είναι μακριά σας. Είναι στην άκρη της πόλης, στα τσιμεντένια χωνευτήρια των ανθρώπων, στις βρώμικες αποθήκες των ψυχών»: πράγματι αυτή η καταγγελία προέρχεται από τον χώρο των φυλακών, μόνο που δεν την απευθύνουν κρατούμενοι αλλά οι δεσμοφύλακές τους, που με συνεχείς εκκλήσεις συμπαράστασης μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αγωνίζονται να ληφθούν μέτρα εξανθρωπισμού, «να ραγίσει το τείχος της απομόνωσης και να μπει λίγη αξιοπρέπεια».
Τραγικά είναι τα όσα αποκαλύπτουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών της Πάτρας από απαράδεκτες έως επικίνδυνες συνθήκες κράτησης και εργασίας, υπερσυνωστισμό, ελλείψεις ακόμη και σε προσωπικά είδη υγιεινής. Μιλάνε για «σάπια φαγητά», «δυσωδία», «σκουλήκια, ποντίκια», «απαράδεκτο ωράριο εργασίας, δηλαδή να μην πέρνουμε ούτε ρεπό μετά τη νυχτερινή εργασία», «οι κρατούμενοι στοιβάζονται ανά 11 ή 12 σε χώρους για 5 άτομα», «το ότι δεν πλένονται οι κοινόχρηστοι χώροι (προαύλια κρατουμένων) με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αφόρητη βρώμα». Καταγγέλλουν ακόμη ότι δεν λειτουργεί κανένα πρόγραμμα εκμάθησης ή σεμινάριο ή σχολείο δεύτερης ευκαιρίας και άλλα. Κι ότι δεν υπάρχουν ούτε κάδοι μέσα στη φυλακή: «Εάν συλλογιστείτε ότι καθημερινά δύο φορές την ημέρα πετάγονται όγκοι σκουπιδιών, για 24 κάδους και πλέον, από έναν χώρο που "φιλοξενεί" πάνω από 800 άτομα (ένα κανονικό χωριό δηλαδή), χωρίς να γίνεται έστω υποτυπωδώς ανακύκλωση χαρτιού και μετάλλου, φαντάζεστε τι σπατάλη γίνεται. Κάτι για το οποίο αδιαφορεί τελείως η διεύθυνση».
Ωστόσο, οι ίδιοι δεν αποκαλύπτονται αφού φοβούνται. Τι; «Μα τα κυκλώματα των φυλακών ή καμία εκδικητική μετάθεση». Ποιοι είναι; «Είμαστε καμιά 15αριά νέοι υπάλληλοι, σπουδαγμένοι, που είπαμε να μπούμε στο Δημόσιο να φάμε ένα κομμάτι ψωμί. Δεν μπήκαμε να γίνουμε βασανιστές αλλά για να δουλέψουμε», εξηγούν στην «Ε».
Και θέλουν να ακουστούν επειδή όσα μάθαμε το τελευταίο διάστημα με τη μεγάλη κινητοποίηση των κρατουμένων είναι μόνο «η κορυφή του παγόβουνου».
Τι τους έκανε να βγουν προς τα έξω; «Δεν περιμέναμε να βρούμε μια τέτοια κατάσταση και μας πήρε αρκετό καιρό μέχρι να αποφασίσουμε να τη δημοσιοποιήσουμε. Είμαστε εργαζόμενοι και έχουμε να εξυπηρετούμε καθημερινά πάνω από 800 κρατουμένους σε αυτές τις απερίγραπτες συνθήκες. Κάτι έπρεπε να γίνει».
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=24.12.2008,id=32269740
