ΑΡΧΕΙΟ

 

Πέμπτη, 10 Μάϊος 2007

Του απέρριψαν την αίτηση αδείας επειδή δεν συμμορφώθηκε…

 

Η περίπτωση του Παναγιώτη Γεωργιάδη

Τις εξεγέρσεις των κρατουμένων στις περισσότερες φυλακές της χώρας, με αφορμή τον απαράδεκτο ξυλοδαρμό του Γ. Δημητράκη και κύριο αίτημα τη βελτίωση των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης, ακολούθησε ο “διάλογος” του υπουργού Παπαληγούρα: βίαιες επεμβάσεις των ΜΑΤ, ασφυκτικές ποσότητες δακρυγόνων, άγριοι ξυλοδαρμοί και εκδικητικές μεταγωγές.

Με την απομάκρυνση του ζητήματος από το πρόσκαιρο, έστω, ενδιαφέρον των περισσότερων -τηλεοπτικών, κυρίως- ΜΜΕ, η καταστολή εις βάρος των φυλακισμένων κορυφώνεται. Τη θέση των ξυλοδαρμών παίρνουν τώρα η στοχοποίηση και ο “παραδειγματισμός”. Τα ελάχιστα δικαιώματα των κολασμένων ακυρώνονται και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταρρακώνεται.

Ενδεικτική είναι η περίπτωση του απεργού πείνας Π. Γεωργιάδη, που, χαρακτηριζόμενος ως “πρωτεργάτης” των εξεγέρσεων μέσα από το νοσοκομείο των φυλακών (!) -όπου βρίσκεται λόγω της κρίσιμης κατάστασης της υγείας του- χάνει την πενθήμερη άδεια που δικαιούται. Να σημειώσουμε ότι ο 61χρονος πατέρας τεσσάρων ανήλικων παιδιών πληροί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις για την εν λόγω άδεια. Έπειτα, λοιπόν, από την αδικαιολόγητη απόρριψη των αιτήσεων αποφυλάκισής του και παρά το σοβαρό κλονισμό της υγείας του, με δεδομένη την πλήρη αποδόμηση των κατηγοριών που τον βαρύνουν, ο Γεωργιάδης καλείται να πληρώσει την επιλογή του να μιλήσει μαζί μας, αλλά και με διάφορα ΜΜΕ, για την αθλιότητα των ελληνικών σωφρονιστικών καταστημάτων και τα τεράστια προβλήματα των εγκλείστων.

Φοβόμαστε ότι τη συγκεκριμένη περίπτωση εκφοβισμού, εκδίκησης και παραδειγματισμού θα ακολουθήσουν κι άλλες παρόμοιες που, είτε με πειθαρχικά παραπτώματα είτε με ανάκληση αδειών και άλλα “σωφρονιστικά” μέσα, θα επιχειρήσουν να φιμώσουν τις δίκαιες κραυγές αγανάκτησης που ακούγονται μέσα και έξω από τις φυλακές.

Να θυμίσουμε, δε, ότι ο Γεωργιάδης δεν είναι ο μοναδικός αυτή τη στιγμή απεργός πείνας στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Άλλοι τρεις κρατούμενοι απεργούν, διεκδικώντας τα αυτονόητα: επίσπευση της δίκης τους και ανθρώπινη μεταχείριση.